Hayatı sevmenin, hayatla dost olmanın ilk adımı, kendine dost olmak değil mi?

İçimizde kavga ettiğimiz sürece, dünya da huzursuz, gürültülü. Kendimize düşman olduğumuzda, ne başarının tadı var ne güzelliklerin. Kendini anlamak, kendi hikayeni sahiplenmek, önce kendine sadık olmak için…  Kendimizle iyi geçinmek için neyi bekliyoruz?